کتاب داستانهای ترسناک برای گفتن در تاریکی (طلسم شدگان) اثر آلوین شوارتز ترجمه میلاد شیروانی انتشارات آراستگان

کتاب داستان های ترسناک برای گفتن در تاریکی طلسم شدگان

تعریف کردن داستان‌های ترسناک کاری است که مردم از هزاران سال پیش انجام داده‌اند. داستان‌های ترسناک زیادی برای تعریف کردن وجود دارد: داستان‌هایی دربارۀ ارواح، جادوگران، شیاطین، زامبی‌ها، خون‌آشام، هیولا... . مهم‌ترین موضوع این است که این داستان‌ها به چه نحوی گفته شوند و با چه بیانی. بهترین راه برای تعریف کردن داستان‌های ترسناک این است که آن‌ها را آهسته تعریف کنیم در حالی که سعی می‌کنیم با صدا ی خود، آن‌ها را ترسناک‌تر جلوه دهیم.

مجموعه داستان‌های این کتاب نیز، لحظات دلهره‌آوری را برای خواننده رقم می‌زنند. سبک نوشتاری آلوین شوارتز متفاوت است. در هر کدام از کتاب‌های مجموعه داستان‌های ترسناک برای گفتن‌ در تاریکی، چند داستان کوتاه و ترسناک همراه با تصاویری آمده که روح داستان را بهتر و عمیق‌تر به خواننده منتقل می‌کنند.

کتاب داستان‌های ترسناک برای گفتن در تاریکی، طلسم شدگان شامل ۲۸ داستان می‌شود که موضوع غالب آن‌ها طلسم است.

آلوین شوارتز در ۲۵ آوریل ۱۹۲۷ در نیویورک به دنیا آمد. او نویسنده و روزنامه‌نگار معروف آمریکایی بود که پس از مشکلاتی که در نیروی دریایی برایش پیش آمد‌، به داستان‌نویسی علاقه‌مند شد و در زمان حیات خود بیش از ۵۰ کتاب نوشت که اساس آن‌ها معمولاً باورهای عامیانۀ مردم آمریکا بود. او بسیاری از این کتاب‌ها را برای کودکان و نوجوانان نوشت و با همکاری تصویرگران حرفه‌ای تلاش کرد تصویری جاودانه در حافظۀ آنان ثبت کند. مضمون بیشتر داستان‌های شوارتز ماورایی و جادو هستند. او اولین جلد از مجموعه داستان‌های ترسناک برای گفتن در تاریکی را در ۱۹۸۱ نوشت که با استقبال زیادی روبه‌رو شد. شواتز در ۱۴ مارس ۱۹۹۲ چشم از جهان فروبست.

«پسری مشغول خاک‌بازی در حیاط خانه‌شان بود که ناگهان متوجه انگشت بزرگی در زمین شد که مقداری از آن از خاک بیرون زده بود. پسرک تصمیم گرفت که آن را از خاک بیرون بیاورد اما بسیار سخت بود و انگار به چیزی در زیر خاک چسبیده بود. او توانست به هر حالتی که شده و با تکان‌های بسیار انگشت را از خاک بیرون آورده و در دستانش بگیرد اما دقیقاً در همین زمان صدای ناله و فریاد فردی را از دور شنید ولی توجهی به آن نکرد و قصد داشت که انگشت را نزد مادرش در آشپزخانه ببرد و به او نشان دهد.»